Dünyanın En Zengin Spor Kulübü Messi’yi Maddi Olarak Karşılayamadı mı?

Gelişmelerden anında haberdar olmak için Google News'te F5Haber'e abone olun

F5Haber'e Google News'te abone olun

Abone Ol

Taraftarlar ne kadar pahalı olurlarsa olsunlar her zaman en iyi oyuncuları isterler.

FC Barcelona'yı 10 La Liga ve dört Şampiyonlar Ligi şampiyonluğuna taşıyan tılsımlı süper star Lionel Messi kulüpten ayrıldı.

Barca, İspanya'nın en iyi futbol ligi olan La Liga'nın mali düzenlemelerini ihlal etmeden, yılda 160 milyon dolar değerinde olduğu bildirilen maaş ödemesini kaldıramadı.

Barcelona en zengin spor takımı olmasına rağmen. 2018 yılında, yıllık geliri 1 milyar doları aşan ilk spor kulübü oldu. Sorun şu ki, kâr etmiyor. Barca'nın maaş faturası, gelirin yüzde 110'unu temsil ediyor. Alex Webb, takımın %100 taraftar sahipliği modelinin bu durumun bir sebebi olduğunu yazıyor.

FC Barcelona'nın Lionel Messi'yi elinde tutamaması sadece İspanyol futbol devinin ne kadar kötü yönetildiğinin bir göstergesi değil. Aynı zamanda taraftar sahipliğinin zaaflarının da altını çiziyor.

Kulüp geçen hafta yaptığı açıklamada, 10 La Liga ve dört Şampiyonlar Ligi şampiyonluğuna taşıyan tılsımlı süperstar Messi'nin kulüpten ayrıldığını duyurmuştu. Barca, İspanya'nın en iyi futbol ligi olan La Liga'nın mali düzenlemelerini ihlal etmeden, yılda 160 milyon dolar değerinde olduğu bildirilen maaş ödemesini kaldıramadı.

Barcelona 2018 yılında, yıllık geliri 1 milyar doları aşan ilk spor kulübü oldu. NFL'nin Dallas Cowboys'u, 800 milyon dolarlık nispeten az bir para kazanıyor.

Ancak Cowboys'un aksine, Barcelona çok az kar elde ediyor. Haziran 2020'ye kadar olan 12 ayda 100 milyon Euro (118 milyon dolar) işletme zararı vardı. Covid-19'un canlı sporlar üzerindeki etkisine göre kendisini ayarlasa bile, takım sadece 29 milyon Euro işletme karı elde edebilir. Bu yıl 487 milyon Euro zarar bekliyor. Forbes, Cowboys'un 2020'de 280 milyon dolarlık işletme karı elde ettiğini tahmin ediyor.

Elbette, Amerikan futbolunun finansmanını daha istikrarlı ve güvenli kılan yapısal nedenler var, en azından takımların asla daha düşük bir rekabete düşme riskini almaması değil. Ancak futboldaki akranlarıyla karşılaştırıldığında bile, Barcelona'nın sicili içler acısı. Kulüp başkanı Joan Laporta cuma günü yaptığı açıklamada, maaş faturasının gelirin %110'unu temsil ettiğini söyledi. Ve takımın taraftar sahipliği modeli de buna bir sebep.

Avrupa'daki takımların çoğu özel sahipleri olan şirketlerdir. Ama istisnalar var. Almanya'da, çoğu Bundesliga takımının kontrol hissesinin taraftar kuruluşlarına ait olması gerektiği, ancak özel yatırımcıların kalan hisseleri elinde tutabileceği sözde 50+1 kuralı var. Ancak İspanya'da en başarılı iki kulüp olan Barcelona ve Real Madrid, %100 taraftarlarına ait.

1990'lar ve 2000'ler boyunca bu, İspanyol devlerine İngiltere ve İtalya'daki rakiplerine karşı finansal bir avantaj sağladı. Hissedarlara kâr sağlamaları gerekmediğinden, pahalı oyuncu alımlarını büyük borç yığınlarıyla finanse edebildiler. Zinedine Zidane, Luis Figo, David Beckham ve Ronaldinho gibi süper yıldızlar İber Yarımadası için iyi birer başlangıçtı.

Ancak Roman Abramovich gibi milyarder sahiplerinin Chelsea'ye gelişi, Paris Saint-Germain'deki Katar egemen servet fonu ve Manchester City'deki Şeyh Mansour bin Zayed Al Nahyan, zarları yeniden dağıttı. Bunlar borçla değil, öz sermaye yatırımlarıyla da finanse edilen kulüplerdi. İspanyol kulüpleri taraftarların onayı olmadan hisse satamaz, bu neredeyse hayal bile edilemez bir senaryo. Bu nedenle, konu en iyi oyuncularla anlaşmaya geldiğinde, ancak sermayeye aynı erişime sahip olmadan spordaki yeni kapital gerçeğiyle rekabet etmek zorunda kaldılar.

​​Bu, Real ve Barca'yı yeni fonlara erişmenin yaratıcı yollarını bulmak zorunda bıraktı. Çokça kötülenen Avrupa Süper Ligi bunu yapmanın bir yoluydu. ABD sporlarına benzer şekilde modellenen kapalı bir turnuva önerisi, üyeler arasında bir ortak girişim olarak yapılandırılır. Bu, artık öz sermayeye sahip oldukları anlamına geliyordu. Rekabet haklı olarak hızla yavaşladı.

Şimdi La Liga, İspanyol takımlarına benzer bir fırsat sunuyor. Yarışma, ticari hisselerinin yaklaşık %10'luk bir hissesini özel sermaye devi CVC Capital Partners'a yaklaşık 3,2 milyar dolara satmayı kabul etti. İtalya'nın Serie A'sı ve Almanya'nın Bundesliga'sı da benzer teklifleri zaten reddetmişti. Ancak özellikle Barselona'nın bu anlaşmaya kıtadaki rakiplerinden daha fazla ihtiyacı olabilir.

Sonuç olarak, Barselona hiçbir zaman hissedarlara kar sağlamak zorunda kalmadığından, sürekli olarak çok dar marjlarla yönetildi. Borç yükümlülüklerini yerine getirebildiği sürece, sermayenin çoğu oyun kadrosuna yeniden yatırıldı. Gelir artmaya devam ettiği sürece bu iyiydi. Ancak zor günler için ayrılan sermaye çok azdı. Ve virüs fazlaca zor günler anlamına geliyordu. Çoğu kulüp bu düşüşü atlatmayı başardı. Ancak Barcelona başaramadı. (Real Madrid o kadar zor bir durumda değil, ancak Messi'nin maaş faturasının enflasyonist etkisine katlanmak zorunda da değildi.

Talihsiz Süper Lig, bazılarını özel sermayenin spora aşırı erişimlerine bir çözüm olarak taraftar sahipliği önermeye sevk etti. Ancak Barselona deneyimi eksikliklerine işaret ediyor. Alman modeli, özel ve taraftar sahipliği arasındaki dengeyle daha mantıklı görünüyor.

Laporta'nın Messi'yi ekme kararı, zihniyette bir değişikliğin habercisi. Cuma günü, mevcut oyun kadrosunu finanse etmek için sporun gelecekteki yayın haklarının satılmasını desteklemeyeceğini söyledi. Bu, La Liga'nın CVC anlaşmasına karşı çıktığına dair bir ipucu gibi görünüyordu. Ancak bugün en iyi oyuncuları satın almak için kulübün gelecekteki kazançlarını ipotek etmekten vazgeçmek istese de taraftarların genellikle duymak istedikleri bu değil. En iyi oyuncular için çek defterlerinin açılmasını istiyorlar.

Bir dahaki sefere kulüp seçimleri zamanı geldiğinde kitlelerde bu mantık hâkim olursa, Barselona'nın kendisini bir kez daha mevcut çıkmazına benzer bir karmaşa içinde bulmaması için çok az neden var.

Kaynak: https://www.instagram.com/p/CSPMEafAxgM/?utm_medium=share_sheet